Algemene informatie over Parvo:

Parvo wordt veroorzaakt door een virus: het Parvo-virus. Bij een jonge hond veroorzaakt het virus dat de darmvlokken afsterven: het voedsel kan niet meer goed worden verteerd en het voedsel wordt ook niet meer goed opgenomen. Het eten wordt op de verkeerde manier omgezet, en het eindigt tot een waterdunne bloederige diarree. Deze diarree veroorzaakt weer ernstig verlies van water en zouten. Het is belangrijk om een hond elk jaar in te enten tegen Parvo, omdat het bij jongere én oudere honden voorkomt. Het Parvo-virus kan alleen overgebracht worden van hond tot hond: het is dierspecifiek en bijvoorbeeld een kat of mens kan hier dus niet besmet mee worden: het is geen zoönose. Het virus kan lang actief blijven in de ontlasting en urine van de hond, waardoor het lang voor besmetting kan zorgen. Het virus kan in een hond zó lichtelijk actief zijn dat de hond waarin het actief is niet ziek is, maar wel voor besmetting kan zorgen. Verspreiding van het Parvo-virus kan plaatsvinden via direct én indirect contact, bijvoorbeeld via ontlasting of braaksel van de besmette hond (Bronnenbundel APK, 2017).

 

Symptomen van Parvo:

- Parvo laat de darmvlokken afsterven. Darmvlokken zijn uitsteeksels in de wand van de dunne darm. Door deze uitsteeksels is de oppervlakte van de dunne darm groot en is er veel ruimte gecreëerd om belangrijke voedingsstoffen opgenomen te laten worden in het bloed (MLDS). Als deze darmvlokken beschadigd zijn – net zoals bij Parvo gebeurd – kan het voedsel niet meer op de goede manier worden verteerd of opgenomen waardoor de hond waterdunne bloederige diarree krijgt. Door de heftige diarree bestaat er een grote kans op uitdroging bij honden met Parvo. 

- Het Parvo-virus valt de witte bloedcellen aan. Witte bloedcellen dragen bij aan het afweersysteem van een hond. Het afweersysteem wordt dus aangevallen en het dier wordt meer vatbaar voor andere ziektes en je ziet duidelijk dat de hond zich niet meer fit voelt (Bosje).

- De hond heeft er erg veel last van dat het voer door de beschadigde darmvlokken niet meer goed wordt omgezet: de hond besluit uiteindelijk niets meer te eten waarna braken (met eventueel bloed erbij) volgt (Caressa). Als een hond niets meer eet, kan het dier door het tekort aan de nodigde stoffen in shock raken. Het waarnemen van bleke slijmvliezen hangt samen met de shock (Medisch Centrum voor dieren).

 

Diagnostiek van Parvo:

Om Parvo bij een hond te kunnen bevestigen, is het slim om meerdere onderzoeken/handelingen te verrichten:

 

1. Alle symptomen van de hond concluderen en kijken of ze overeenkomen met de symptomen van Parvo;
2. Eventueel extra door middel van een ontlastingsonderzoek. Dit onderzoek wordt gedaan door een dierenarts en gebeurt door door middel van PCR aan te tonen of er sporen van het virus aanwezig zijn. Bij PCR kijk je puur naar het DNA die in dit lichaam aanwezig is en zul je dus bij het Parvo-virus dit ook in het DNA aantreffen. Echter is dit een waarschijnlijkheidsdiagnose en is het dus hierna niet zeker of een dier wel of niet Parvo heeft. (Mondelinge bron: D. Kievit). ;
3. Door middel van een bloedonderzoek kun je vaststellen of er schade aan andere organen door de Parvo is veroorzaakt. Echter, kan dit niet altijd aantonen dat het dier werkelijk waar Parvo heeft (Voor Mijn Dier). 

Als er Parvo bij een hond wordt vastgesteld moet het dier direct in isolatie omdat het zeer besmettelijk is van hond op hond.

 

Behandeling van Parvo:

De behandeling zodra er Parvo is vastgesteld bestaat uit een ondersteunende behandeling: dit houdt in dat de bijkomende symptomen zo goed mogelijk worden bestreden. Er bestaat dus geen specifieke behandeling tegen Parvo zelf.

De ondersteunende behandeling bestaat uit de volgende dingen:

1. Je gaat vocht toedienen (bijvoorbeeld door middel van een infuus). De hond heeft door de diarree veel water verloren en door dit infuus wordt het risico op uitdroging kleiner;
2. Er wordt een antibioticakuur voorgeschreven zodat het risico op bacterie-infecties verkleind wordt. De witte bloedcellen zijn aangetast en het afweersysteem is erg verlaagd. Een goed voorbeeld van een antibiotica is Amoxibactin. De dosering hiervan is 10 mg per kg lichaamsgewicht, en dit 2 x per dag, 5 sowieso 5 dagen lang (www.diergeneesmiddelen.info);
3. De hond krijgt voor een bepaalde tijd geen eten zodat de darmen rustig kunnen worden. Als het dier gaat eten, kan het namelijk nog onrustiger worden in de darmen waardoor de weg naar (eventueel) herstel langer duurt. Anderzijds is het erg belangrijk dat het dier na enige tijd toch voedsel binnen krijgt. Dit kun je toedienen door middel van bijvoorbeeld dwangvoeding;
4. Medicatie tegen het braken toedienen. Hiermee wordt de kans op uitdroging ook verkleind. Medicatie in de vorm van een pil wordt als volgt toegediend: 

1. De dosis wordt aangepast aan de hond. We kijken hierbij naar grootte, gewicht, enz. Desnoods wordt de pil in meerdere stukjes verdeeld zodat het dier het makkelijker opneemt;

2. Het toedienen zelf kan op 2 manieren. 1 Manier is om de stukjes pil in bijvoorbeeld een stukje worst of iets dergelijks te stoppen, en dit aan het dier te geven. Dit is een goede manier om pillen toe te dienen bij dieren die anders makkelijk het pilletje uitspugen. Een andere manier is om de bek van het dier aan de zijkant open te ''trekken'' en het pilletjes via de zijkant achterin de bek te leggen en vervolgens over de keel van het dier te wrijven zodat het pilletje echt goed wordt opgenomen. 

Een goed middel tegen braken is Emeprid. De dosering hiervan is 0,5 mg per kg lichaamsgewicht per dag, verdeeld over minstens 2 porties (www.diergeneesmiddelen.info).

(Mondelinge bron: M. Carton)

Maatregelen bij besmetting van Parvo (op ons bedrijf):

Het Parvo-virus blijft héél lang actief en kan heel goed tegen schoonmaakmiddelen, warmte en alcohol. Het enige schoonmaakmiddel waarmee je het virus uit je bedrijf kan verwijderen is chloor. Behandel het bedrijf eerst met zeep, en ga er vervolgens met chloor overheen (Voor Mijn Dier). Chloor werkt niet op ontlasting en grond: daarom moet de ruimte eerst schoongemaakt worden met zeep (Medisch Centrum Voor Dieren).De personen die de hond in isolatie verzorgen dienen beschermende kleding te dragen.

 

Hoe kun je (besmetting van) Parvo voorkomen?:

Zoals op de pagina 'hoe werken wij?', beschreven staat, is het bij ons verplicht dat alle aanwezige dieren zijn gevaccineerd tegen Parvo. 

Om (besmetting van) Parvo te voorkomen is het belangrijk om uw hond voldoende vaak te blijven vaccineren tegen Parvo (zie vaccinatieschema op pagina 'hoe werken wij?', om de regelmaat te zien). Ook zien we vaak bij pups van een broodfokker of uit het buitenland, dat ze niet goed beschermd zijn tegen Parvo. Advies is dan ook om in dit soort gevallen de honden altijd te laten controleren bij de dierenarts direct zodra ze in Nederland zijn aangekomen.

 

Er bestaat geen wet- en regelgeving rondom Parvo. Er zit geen meldingsplicht achter en er hoeven geen verdere handelingen rondom deze trant plaats te vinden. 

 

Dus hoe handelt asiel 't Boerderijtje' bij vaststelling van Parvo?:

1. Wij zullen per direct het gediagnosticeerde dier in isolatie stellen. De personen die het dier in isolatie verzorgen zullen voor alle zekerheid beschermende kleding dragen tijdens de verzorging en hierna zichzelf ''douchen'';

2. Het gediagnosticeerde dier dragen wij vervolgens over aan de lokale dierenarts;

3. Wij laten álle aanwezige honden in het asiel controleren op Parvo;

4. Wij zullen het gehele bedrijf (alle afdelingen waar honden kúnnen komen) behandelen met zeep waarna we hier overheen gaan met chloor. Wij letten er uiteraard op dat echt álle plekken zullen worden meegenomen.

 

Voeding bij Parvo:

Zodra er Parvo bij een hond wordt vastgesteld, is er geen directe reden om iets aan het voer te veranderen. Wel kan het eventueel slim zijn om het voer te veranderen of iets dergelijks, zodra dit kan helpen bij de ondersteunende behandeling. Ook als een hond er zodanig aan toe is, dat hij/zij niet meer wilt eten, wordt er vaak voor dwangvoeding gekozen. Dwangvoeding vindt plaats als volgt:

1. Voeding wordt gemengd met lauw water tot er een soort papje ontstaat;

2. Het ''papje'' wordt door een grote spuit opgezogen;

3. Het spuitje plaats je in de hoek van de mond van het dier, en er worden steeds kleine beetjes van het papje in de bek gespoten.